Okrywa włosowa jest niezwykle ważnym kryterium przy ocenie kotów tej rasy. Niemal wszystkie maści są dopuszczalne, ale istnieją stowarzyszenia felinologiczne, które wyróżniają niektóre z nich do tego stopnia, że podnoszą je do statusu odrębnej rasy.

Persy klasyczne to osobniki o umaszczeniu jednolitym (w tym szylkretowym), dwubarwnym, pręgowanym lub dymnym. Każdy kolor definiuje konkretną odmianę – np. kot perski niebieski, kot perski szylkretowy z białym, kot perski dymny czarny… Każda z odmian dopuszcza tylko określone kolory oczu.

Kot perski colorpoint, czyli pers z genem rasy syjamskiej, w niektórych częściach świata występuje pod nazwą rasy kot himalajski. 

Gdy włos jest zabarwiony tylko na końcówce (a dokładniej wybarwiona jest górna 1/8 włosa okrywowego), taką maść nazywamy „shell” czyli „muszlowa”. Jeśli natomiast mamy do czynienia z odmianą „silver shell”, oznacza to, że część włosa jest srebrzysta, natomiast końcówka ciemno zabarwiona, i wtedy nazywamy kota „szynszylowym”.

W przypadku, gdy zabarwiona na ciemno jest górna 1/3 włosa okrywowego, mamy do czynienia z odmianami srebrzystymi cieniowanymi („silver shaded”) oraz złocistymi cieniowanymi („golden shaded”). Wybarwione ciemniej końcówki włosów nazywamy tippingiem. Oprócz wyjątkowej maści, ten typ kota perskiego jest trochę mniejszy niż inne, oraz posiada charakterystyczne szmaragdowe oczy. Ma też trochę mniej płaski pyszczek. Co ciekawe, skojarzenie ze sobą dwóch persów szynszylowych powoduje zanik umaszczenia „tipping shell” na rzecz jasnej maści włosa.  

Kot perski kameo, którego szata ma maść typu „red silver shaded” (kameo cieniowany) lub „red silver shell” (kameo muszlowy), w USA stanowi odrębną rasę. W Europie występuje jako odmiana kota perskiego szynszylowego.